De Nieuwe Bemiddelingswet van 18 juni 2018

België had al een behoorlijk uitgewerkte bemiddelingswet sedert 2005. In 2018 heeft de wetgever het toepassingsgebied van deze wet evenwel flink uitgebreid. Het is de expliciete bedoeling van de minister van justitie om met de nieuwe wet de bemiddeling en andere vormen van alternatieve conflictoplossing te promoten om zo de werklast van de rechtbanken en hoven te verlichten. Er is immers geen budget voor justitie, zodat de rechtsonderhorigen op deze manier aangespoord worden om hun conflicten zélf op te lossen. In dit artikel lichten we de belangrijkste nieuwigheden in de Bemiddelingswet toe.

Bemiddelingswet: nieuwe taken voor de rechter

De rechter moet voortaan bij de start van elke procedure de partijen (en dus ook hun advocaten) expliciet bevragen over de pogingen tot minnelijke oplossing die zij al (dan niet) hebben ondernomen. Hij geeft hen daarover ook inlichtingen. Ook de advocaten worden nu wettelijk verplicht om hun cliënten in te lichten over deze mogelijkheden (waar de meeste advocaten dit uiteraard sowieso al deden). De rechter kan ambtshalve of op verzoek van een partij de bemiddeling bevelen.

Erkend bemiddelaar

Het onderscheid tussen familiale bemiddeling, bemiddeling in burgerlijke en handelszaken en bemiddeling in sociale zaken wordt afgeschaft. De titel van erkend bemiddelaar wordt wettelijk beschermd. 

Bemiddelingswet: Collaboratieve Onderhandelingen

Dit is een uit de VS overgewaaide alternatieve conflictoplossingsmethode waarbij partijen en hun raadslieden een protocol ondertekenen tot mededeling van alle in hun bezit zijnde relevante informatie, tot geheimhouding daarvan en waarbij de advocaten zich engageren om zich uit het geschil terug te trekken indien de onderhandelingen niet tot een akkoord zouden leiden. Het valt ten zeerste af te wachten of deze methode ook hier enig succes zal gaan kennen.

(verschenen in het Staatsblad op 2 juli 2018)